Wygląda na to, że nie pasujesz do tego biura. Nie forsowałbym problemu z Twoimi współpracownikami, ponieważ to nie ich problem. Jeśli chcą pracować w ciszy ze słuchawkami przez dziewięć godzin, a to jest ich najbardziej produktywne, to w porządku.

Musisz zrównoważyć to, czy jest to dla Ciebie do zaakceptowania. Pracowałem w zespołach, jak opisujesz, i jest to dla mnie trudne. Uważam, że cisza może być klaustrofobiczna. Osobiście zdecydowałem, że to nie jest miejsce dla mnie i znalazłem inną pracę.

Jedyną małą rzeczą, którą chciałbym dodać, jest to, że jeśli ich brak komunikacji faktycznie powoduje problemy z pracą, takie tak jakby nie informowali Cię o rzeczach, które musisz wykonać, aby wykonać swoją pracę, być może masz problem, który wymaga rozwiązania.

Osoby, które zatrudniły Cię z myślą o umieszczeniu Cię w tym cichym biurze, nie wzięły pod uwagę osobowości Ciebie i Twoich przyszłych współpracowników. Nie ma nic dobrego ani złego w rozmowie lub braku rozmowy (oba mogą zwiększać i utrudniać produktywność), ale zdecydowanie nie pasujesz do swojego zespołu. Myślę, że to poważny problem.

Gdybym był na twoim miejscu, spróbowałbym dostać inną pracę w tej samej firmie (z zespołem, z którym wiem, że jestem na tej samej fali) lub całkowicie zmienić pracodawcę. Spędzasz większość czasu na jawie z tymi ludźmi (tak jak oni to robią z tobą). Warto starać się, aby te godziny były jak najbardziej przyjemne, nawet jeśli oznacza to dużą zmianę.

Jestem cichym facetem, ale zdaję sobie sprawę, że często jestem zbyt cichy i mam strategię zwiększania kontaktów towarzyskich w pracy. Ta sama strategia może ci się przydać, z pewnością pomogła mi w przeszłości.

Idź i kup dużą szklaną miskę i napełnij ją cukierkami. Dobre cukierki, nie takie jak pełnowymiarowe batony snickers, ale nie takie tanie. I tylko cukierki w opakowaniu.

Połóż wypełnioną miskę na biurku.

Czekaj.

Słyszymy wyrażenie „dobre dopasowanie” tak często, że praktycznie stało się to frazesem.

To jednak pokazuje, jak ważne jest dopasowanie nie tylko do umiejętności, ale także do kultury.

W PRZYSZŁOŚCI

Zawsze pytaj o sprawy związane z kulturą. Wygląda na to, że cicha grupa nie jest dla ciebie odpowiednia i na odwrót. Ponieważ wydaje Ci się, że to dla Ciebie ważna sprawa, zawsze pytaj.

PRAWO TERAZ

• Sprawdź, czy możesz uzyskać przelew wewnętrzny jeśli lubisz firmę
• Rozwiń swoje CV, uzyskaj wywiady i zapytaj o kulturę podczas wywiadów
• Przygotuj się na przejście dalej, jeśli nie znajdziesz odpowiedniego dla siebie firmie.
• Sprawdź, czy możesz zaplanować czas ze współpracownikami na rozmowę. (przerwa, obiad, po pracy itd.)

Jeśli jesteś częścią większej firmy, możesz wyjaśnić swojemu szefowi, że pracujesz lepiej, gdy jest trochę hałasu i rozmowy. A następnie zapytaj, czy można przenieść się do innej grupy, w której to się dzieje.

Powiedziałeś już, że pracujesz nad różnymi projektami, więc brak współpracy nie spowoduje żadnych problemów.

Zwróć uwagę, że przeprowadzka może przynieść firmie pewne korzyści. Zyskasz pewne zrozumienie innych aspektów firmy (na przykład programista pośród księgowych dostanie pomysły na pomoc księgowym w sposób, o którym odizolowany programista nigdy by nie pomyślał). I może być ktoś z innej grupy, który zawsze narzeka na hałas i który lepiej pracowałby w cichszym otoczeniu. Obie te zmiany pomogłyby zburzyć bariery i zredukować silosy, co pomaga firmie, a nie tylko Tobie.

Wygląda na to, że jesteś w pokoju z ludźmi, którzy nie mogą lub nie będą rozpraszani przez pogawędkę.

Sprawdź, czy możesz tam dalej pracować lub czy inny klimat jest ważny dla Ty, rzeczywiście, znajdź innego pracodawcę.

Wiele osób, kreatywnych lub technicznych, jest naprawdę głęboko zaangażowanych w swoją pracę i procesy myślowe z nią związane i uważa bezsensowne rozmowy za bezsensowne i bardzo zakłócające ich proces.

Bądź rozważny

Jeśli nie angażują się, pozwól im być. (Ty się starałeś, a oni nie odwzajemnili się)

Zanim zajmiemy się zmianą zespołu lub nawet zmianą pracy, najpierw sprawdzę, czy możesz znaleźć jakiś kompromis w swoim obecnym zespole.

Jestem też naturalnym introwertykiem i uważam to za bardzo frustrujące być rozproszonym w trakcie koncentrowania się na problemie technicznym. ( Tutaj jest to doskonała ilustracja). Czasami rozmowa z ludźmi jest dla mnie niezręczna, zwłaszcza jeśli nie znam ich dobrze.

Ale… to nie ” to znaczy, że nigdy nie mówię. Czasami, kiedy nie koncentruję się mocno i kiedy jest coś, o czym warto porozmawiać, potrafię być wystarczająco towarzyski. To zależy od sytuacji - i to może się zmienić.

Czy jest więc możliwe, że po prostu nie znalazłeś odpowiedniego czasu / okoliczności, aby skłonić współpracowników do otwarcia się lub odpowiedniego tematu do omówienia ? Czy próbowałeś zaangażować ich na początku / na koniec dnia lub przed / po porze lunchu, kiedy przychodzą do naturalnej przerwy i nie mają wkładek dousznych i nie będą mieli nic przeciwko rozproszeniu uwagi? Czy wypróbowałeś tematy związane z pracą (konkretne kwestie techniczne lub bardziej ogólne związane z firmą), sprawy bieżące, telewizję, Twój najnowszy gadżet lub aktywność, &c? Wystarczy zapytać ludzi, czy spędzili dobry weekend.

Nie zmienisz ich w stałych rozmówców, ale możesz dojść do punktu, w którym wszyscy będziecie bardziej komfortowo razem.

Jeśli to nie zadziała, to oczywiście masz bardziej drastyczne opcje. Ale najpierw spróbuję tego. Co masz do stracenia ?!

Czy Twoim zadaniem jest utrzymywanie kontaktów towarzyskich, czy też Twoim zadaniem jest kodowanie?

Jeśli Twoim zadaniem jest kodowanie, powinieneś kodować i przestać brać to osobiście. Większość programistów działa najlepiej w cichych środowiskach.

Poważnie, przeczytałem - a nawet zredagowałem twoje pytanie pod kątem gramatyki i jasności - starając się okazać empatię dla opublikowanego problemu, ale znajduję to trudno, jeśli nie niemożliwe, zrozumieć, jak to w ogóle jest problem w miejscu pracy. To wszystko wydaje się być problemem interpersonalnym z Twojej strony, który ignoruje fakt, że programiści pracują głównie w cichym otoczeniu lub w jakiś sposób odizolowani od rozpraszających się elementów w dominującym środowisku pracy.

Zaprzeczasz także siebie, kiedy mówisz; Odważny nacisk jest mój:

Próbowałem porozmawiać o wspólnych zainteresowaniach, pogodzie, lunchu, dojazdach do pracy lub czymkolwiek. Nikt nie wydaje się zainteresowany jakąkolwiek rozmową. Poprosiłem ludzi o kawę lub lunch i nikt się nie zgodził.

A potem mówisz; znowu odważny nacisk należy do mnie:

Mój problem polega na tym, że jestem osobą społeczną. Lubię móc odbijać pomysły od ludzi podczas pracy nad kwestiami technicznymi i naprawdę lubię interakcje społeczne.

W jednym przypadku, o którym mówisz - zasadniczo - plotkowanie o sprawach niezwiązanych z pracą. A w drugim przypadku mówisz o kwestiach technicznych związanych z pracą.

Więc nie jestem nieludzki, ale w rzeczywistości większość ludzi idzie do pracy, a interakcje społeczne są tym, co dzieje się z boku— nie sedno - pracy. Oczywiście interakcje niezwiązane z pracą zdarzają się podczas przestojów i takich - jeśli to możliwe - ale praca dotyczy pracy. Wydaje się, że sednem Twojego pytania jest to, że chcesz, aby Twoi współpracownicy byli kimś, kim nie zostali zatrudnieni: Twoim „nieskończenie dostępnym tylko dla Twoich potrzeb” przyjacielem.

Mówisz też:

Pracuję w obecnej pracy od kilku miesięcy…

A więc od dłuższego czasu prawie nie byłeś w nowej pracy, ale teraz narzekasz na otoczenie, w którym się znajdujesz i na swoich współpracowników? Cóż, może - jak mówią inni - powinieneś znaleźć nową pracę. Ale czy będziesz zadowolony z nowej pracy?

Poza tym, kiedy narzekasz na swój konkretny zespół, ktoś, kto cię zatrudnił, znajduje się na szczycie piramidy, prawda? Nic w Twoim pytaniu nie wskazuje, że rozmawiałeś o tym ze swoim bezpośrednim przełożonym.

Wygląda na to, że chcesz znaleźć nową pracę, która idealnie pasuje do Twoich potrzeb niezwiązanych z pracą, co wydaje mi się… W najlepszym razie odłączony , uprawniony w najgorszym. To naprawdę brzmi, jakbyś był współzależny od ciebie, aby pragnąć, aby twoi współpracownicy byli częścią twoich osobistych potrzeb społecznych niezwiązanych z pracą w sposób, w jaki to opisujesz.

Powodem, dla którego to stwierdzam, jest to, że dobrze wiadomo, że wolą ciszę i spokój od rozmowy. Heck, Jeff Atwood - założyciel Stack Exchange - jasno stwierdza, co następuje w „ Karta praw programisty”; znowu odważny nacisk jest mój:

Każdy programista powinien mieć spokojne warunki pracy

Programowanie wymaga skupionej umysłowej koncentracji. Programiści nie mogą pracować efektywnie w środowisku sterowanym przerwaniami. Upewnij się, że środowisko pracy chroni stan przepływu programistów, w przeciwnym razie stracą większość czasu na odbijanie się w tę i z powrotem między rozproszeniami.

Sukces prawie nigdy nie polega na znalezieniu najlepszej sytuacji… w większości przypadków sukces polega na jak najlepszym wykorzystaniu sytuacji, którą masz, a to zwykle wiąże się z wyjściem ze strefy komfortu i okazaniem cierpliwości, by słuchać, rozumieć, może nawet motywować lub zachęcać kolegów [bez otrzymywania zapłaty / uznania za twoje wysiłki].

Wyrazy uznania dla ciebie za dostrzeżenie różnic między twoimi umiejętnościami a umiejętnościami twoich kolegów; przydaje się umiejętność rozważnego przetwarzania i wyrażania trudności, z którymi się borykasz… po prostu nie przejmuj się, sytuacja nie jest szczególnie nienormalna… naucz się wszystkiego, uważnie obserwując, zauważając, słuchając ludzi i patrząc możliwości dotarcia, nauczenia się dziwactw, zrozumienia - te umiejętności sprawią, że pewnego dnia w przyszłości staniesz się lepszym menedżerem [jeśli chcesz zostać menedżerem], a od razu sprawią, że staniesz się bardziej cenionym współtwórcą swojego zespołu.

Oczywiście z wielu różnych powodów zawsze warto mieć otwarte oczy na lepsze możliwości i sytuacje, w których twoja natura społeczna jest lepiej dopasowana, tj. nie powinieneś tolerować tego w nieskończoność i może służyć jako dobra motywacja do nawiązywania kontaktów, bardziej agresywnego wyglądania, podejmowania ryzyka w nowym zadaniu… ale w międzyczasie najlepiej wykorzystaj okazję… rozważ problemy społeczne lub drobne pogorszenie w taki sam sposób, jak można by rozważyć wagi na siłownia… „podnoszenie ciężarów” w sensie społecznym może nie być zabawne, ale przystosowanie się do sytuacji społecznej, która jest dla Ciebie niewygodna i wykorzystanie różnic w stosunku do innych, aby Twój zespół lepiej funkcjonował, wzmocni Twoje „mięśnie” w sferze inteligencji emocjonalnej.

Musisz rzucić palenie i znaleźć nową pracę.

Zwykle pracuję po cichu i mogę ci powiedzieć, że rozmowa jest dla mnie ogromnym rozproszeniem. To moment, w którym przestałem się koncentrować w pracy w biurze. Chodzi o to, że inni ludzie w moim biurze muszą rozmawiać z powodów technicznych i społecznych. Brak rozmowy zaszkodziłby ich produktywności.

Twoja sytuacja jest odwrotna. Twoja rozmowa ze współpracownikami odrzuci ich lub rozproszy ich uwagę w sposób, w jaki nie chcą być odrzuceni lub rozproszeni. Dałeś też jasno do zrozumienia, że ​​nie możesz tak dalej pracować. Rozwiązaniem dla Ciebie jest po prostu wyjście i znalezienie innego biura, w którym będziesz mógł dobrze pracować. To naprawdę wszystko, co możesz zrobić.

Jeśli spróbujesz spotkań, będą po prostu zachowywać się tak samo, jak zwykle na spotkaniu. Stand-upy mogą ci pomóc, ale nie stawiam na to zbyt wiele.

Cóż, wiele odpowiedzi mówiło Ci, aby znaleźć nową pracę, w firmie lub poza nią.

Zgadzam się, o ile z mojego doświadczenia wynika, że ​​nie znajdziesz sposobu, aby zatrudnić swoich współpracowników by z tobą rozmawiać. Z twojego nazwiska zakładam, że ty i twoi koledzy tworzycie oprogramowanie, a ściślej koduje. Spotkałem wielu ludzi, którzy wolą robić to cicho przez cały dzień, a także takich, którzy nigdy nie rozmawiają z kolegą ani słowa; lub mówić tylko w bardzo funkcjonalny sposób. Czasami jest to po prostu introwersja, czasami rozprasza ich rozmowa itp. Nie przeszkadzanie ludziom jest memem w wielu miejscach; ludzie wymyślają znaki, aby zasygnalizować wchodzącym facetom, aby nie rozpoczynali rozmowy itp. - wydaje się, że to ludzka natura.

Istnieją inne archetypy - ja sam zakodowałem dużo w moim życiu i potrafię być bardzo skoncentrowany do tego stopnia, że ​​przypadkowo zignoruję kogoś stojącego tuż obok mnie, ale jednocześnie nie mam problemu z rozmową na boku lub wzięciem mała przerwa na pogawędkę z wchodzącą osobą. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​to wyjątek.

Zgadzam się z tobą, że bycie w zespole, w którym ludzie zwykle nie mówią, może być całkiem niewygodne dla nas. Więc nie pozwól im się do ciebie dostać - nie myśl, że jesteś z tego powodu gorszy. Spora część cichych jest dość agresywna, upierając się przy swoim prawie, by im nie przeszkadzano. Nie chodzi o to, czy mają rację, czy ty masz rację, ale po prostu, jak to jest. Ludzie są różni i trudni / niemożliwi do zmiany.

Kolejna rada, którą mam na rozmowę kwalifikacyjną, to porozmawianie o tym z następną firmą. Właśnie miałem kandydata, który (i to był dla mnie pierwszy raz) właściwie nie zapytał, czy może pracować w domu (większość ludzi pyta o to ...), ale czy nasze zespoły zwykle siedzą razem i że jest osoba społeczna, dla której to ważne. Absolutnie zrób to, bądź z tym otwarty.

Na tej podstawie:

Pracujemy nad oddzielnymi projektami

... i to:

Heck , ludzie z innych zespołów rozmawiają ze mną.

... wygląda na to, że ostatecznie problemem jest przy którym biurku siedzisz , a nie cała firma czy sama praca .

Nie wydaje się, żeby istniały biznesowe powody, dla których musisz być przy tym konkretnym biurku, lub że cisza jest normą w całej firmie.

Prawdopodobnie jest ktoś, kto woli ciszę, ale ma rozmownych sąsiadów, kto ma inny problem niż ty. Zamień biurka, dwa rozwiązania rozwiązane.

To, jak to się stanie, zależy od twojego przełożonego i twoich relacji z nim.

Jeśli dobrze się z nimi dogadujesz, może mógłbyś po prostu wyjaśnić problem (wyjaśniając, że szanujesz preferencje kolegów, ale mimo to cisza rozprasza) i zobaczyć, czy mogliby zapytać innych menadżerom, aby znaleźć zamianę biurka, w której ty i zastępca będziecie bardziej produktywni.

Niektórzy menedżerowie byliby szczęśliwi, gdyby w ten sposób biuro było szczęśliwsze i bardziej produktywne, i mogliby od razu pomyśleć o miejscu, które będzie lepiej pasować lub o kimś, kto chciałby się zamienić. Inni menedżerowie mogą być sfrustrowani, że martwią się o coś takiego (zwłaszcza jeśli są przepracowani). W takim przypadku znajdziesz kogoś, kto mógłby usiąść w miejscu, w którym siedzisz, który byłby szczęśliwy, gdyby się zamienił.

Po prostu bądź taktowny - uważaj, aby nie natknąć się na kogoś, kto jest wybredny, trudny, uciążliwy lub kto wywołuje dramat.

Jeśli próbowałeś przełamać lody i po wielokrotnych wysiłkach to nie zadziałało, niewiele więcej możesz zrobić, niż zaakceptować to lub przenieść się w inne miejsce.

Opisana sytuacja wydaje się bardzo nietypowa. Znalazłeś się w bardzo nietypowym miejscu pracy, w którym wszyscy otoczyli się muszlą. O wiele bardziej powszechne jest żywe współdziałanie w miejscu pracy, w którym ludzie znajdują się obok siebie. Nawet w takich środowiskach ludzie rozmawiają i dotrzymują sobie towarzystwa.

Dobrą wiadomością jest to, że prawdopodobnie nie zobaczysz tego problemu ponownie, jeśli zmienisz pracę.