Łatwo zapomnieć, że rozmowa kwalifikacyjna przebiega na dwa sposoby. Podejrzewam, że ich reakcja była głównie szokiem ego i miała bardzo niewiele wspólnego z tym, jak uprzejmy był twój przyjaciel lub nie. Wyjście, gdy tylko zobaczyłby ubiór i plan piętra, byłoby niegrzeczne. Kiedy już spędzisz wystarczająco dużo czasu, aby zobaczyć poprzednie początkowe uprzedzenia, moim zdaniem bardziej niegrzeczne jest dalsze marnowanie czyjegoś czasu.

Nie wydaje mi się, że jest coś złego w pozostawieniu rozmowy kwalifikacyjnej trwającej maraton, jeśli w środku zdasz sobie sprawę, że żadna ze stron nie odniesie korzyści (osobiście musiałoby to być bardzo źle, żebym wyszedł w środku, bo zawsze mam nadzieję, że sytuacja może się odwrócić i coś da się uratować). W JAKI SPOSÓB wyjdziesz, jest prawdopodobnie kluczowe i bardzo ważne, jeśli nie chcesz takich wrogich reakcji. Najlepiej byłoby powiedzieć coś bardzo uprzejmego, na przykład:

Zanim przejdziemy do następnej fazy, chciałbym podziękować za cały czas spędzony dziś rano. Na tym etapie rozmowy kwalifikacyjnej uważam, że żadnemu z nas nie przyniosłoby korzyści kontynuowanie tego procesu.

Czy coś takiego. Jeśli ankieter zareaguje gniewnie, myślę, że jest to dość nieprofesjonalne z jego strony. Czy woleliby, żebyś został cały dzień tylko po to, by o 16:00 usłyszeć, że 5 godzin temu zdecydowałeś, że całe ćwiczenie jest bezcelowe? Nie spodobałoby mi się to, gdybym był ankieterem.

W takim przypadku tak”.

Zachowanie znajomego, które opisałeś, było niegrzeczne i należy się spodziewać, że większość ankieterów prawdopodobnie zareaguje podobnie.

Co zrobił dobrze:

• Oczekiwanie na naturalną przerwę w wywiadzie

"[ ...] kiedy poproszono go o przeniesienie się do innej sali konferencyjnej, zdecydował, że ma dość [...] ”

Co zrobił źle:

• Prośba o wyjście przed całą grupą
• Prośba o opuszczenie bez wyjaśnienia

Ankieterzy już mieli spędził czas z przyjacielem, a znajomy zyskał świadomość, że kultura firmy nie odpowiada jego gustowi, ale nie przedstawił tych informacji z góry i trzeba go było zapytać:

„[...] prowadzący wskoczył z nim do windy i zapytał go, dlaczego nie chce kontynuować [...]”

W tym momencie, niezależnie od przypuszczenia dotyczące gustów innych ludzi każdy czułby się przynajmniej zaskoczony i mógłby się bronić, ryzykując, że reakcja na oczach całej sali oznacza szczególnie wysoki poziom lekceważenia uczuć tej grupy. Ponadto może dojść do rozczarowania, ponieważ informacje o tym, dlaczego kandydaci decydują, że nie chcą tam pracować, są cenne dla firmy. Pracodawcy są bardzo zainteresowani przyciąganiem wykwalifikowanych kandydatów, a Twój wkład może potencjalnie pomóc im w uzyskaniu czegoś na tej sytuacji. Mogą zaproponować dostosowanie kultury lub zdecydować, że na przykład podczas wywiadu wstępnego powinni przekazać informacje o środowisku.

Korekty lub alternatywne oferty mogą nawet zostać wprowadzone w tym samym wywiadzie, gdyby ankieterzy byli mieć szansę. Wczesne opuszczenie firmy bez tłumaczenia oznacza rezygnację z firmy i odebranie jej szansy na poprawę lub próbę odzyskania Ciebie.

Ponieważ wydajesz się być zaniepokojony byciem niegrzecznym lub marnowaniem czasu ankieterów , musisz być współczujący i / lub chcieć zachować dobrą reputację. Osiągnięcie tego wymaga podstawowej ludzkiej przyzwoitości, aby przeprowadzić rozmowę z ankieterami jako innymi istotami ludzkimi i po prostu być uczciwym. Będą znacznie mniej obrażeni, jeśli dołożysz starań, aby wywiad był warty zachodu, i pozwolisz im również zabrać głos.

Możesz nawet dowiedzieć się czegoś o ich wrażenia z ciebie.

Odpowiadając na rzeczywiste pytanie, niegrzeczne jest, jeśli nie podajesz odpowiedniego wyjaśnienia, ale nie jest to niegrzeczne z natury. Normalny bieg wydarzeń jest taki, że rozmówca zostaje do końca wywiadu. Jeśli złamiesz to oczekiwanie, niegrzecznie jest nie wyjaśniać dlaczego. „Skończyłem rozmowę i chcę odejść” (prawdopodobnie nie jest to dosłowny cytat, ale nadal) nie jest zbyt wyjaśniające.

Po prostu podaj powód, który nie krytykuje firmy ani ankieterzy prawdopodobnie wystarczą. Jeśli szczere wyjaśnienie byłoby krytyczne, po prostu powiedzenie, że nie czujesz, że byłoby to dobre dopasowanie, nie jest takie złe.

Byłoby bardziej uprzejmie uznać, że twoja decyzja zmarnowała ich wysiłki, co możesz zrobić, dziękując im za poświęcony czas i wyrażając pewien żal w swoim tonie lub być może wyraźnie, jak w Przykro mi, że nie wyszło, ale nie sądzę, żebym tu pasował, i nie sądzę, że warto poświęcić więcej czasu.

nie jest z natury niegrzeczny, ale jest z natury niezręczny i wymaga specjalnego wysiłku, aby nie urazić.

Prawdopodobnie powtarzam kilka z tych postów, ale chciałem zwrócić uwagę na dodatkową perspektywę - zespół prowadzący rozmowy kwalifikacyjne. Jako menedżer mogę powiedzieć, że zorganizowanie całodniowej rozmowy kwalifikacyjnej to ogromny wysiłek. Nie jest to nawet to, co rozważam w większości przypadków, ponieważ wymaga to wielu osobodni poświęconych na skonfigurowanie jednego kandydata. W wielu przypadkach jest to uzasadnione - może nawet w tym - ale musisz mieć pewność, że będziesz mieć dobry zwrot z inwestycji.

Rozumiem, że kandydat nie będzie chciał zmarnować cały dzień, kiedy wiedzą na pewno, że nie przyjmą oferty od firmy - a opuszczenie rozmowy i oddanie wszystkim członkom zespołu drugiej połowy dnia jest godne pochwały ... ale pamiętaj, że drużyna ludzi zablokowali swoje kalendarze i zrobili to, ponieważ myśleli, że rozważenie tego kandydata do zespołu będzie dobrym sposobem wykorzystania ich czasu.

A więc kilka przemyśleń:

Najmniejszy wysiłek , Najbardziej wartościowe

Jeszcze nie słyszałem o całodziennym cyklu wywiadów, który nie byłby poprzedzony co najmniej 1, może 2-3 ekranami telefonów lub krótszymi, 1-2 godzinnymi wywiadami. Kilka z wyżej wymienionych kwestii mogłoby zostać poruszonych, gdyby nie wystartowali, a zarówno kandydat, jak i zespół prowadzący rozmowę mogli uniknąć rozmów kwalifikacyjnych. Na przykład, którekolwiek z tych pytań jest dobrym pożywieniem za każdym razem, gdy ankieter mówi „jakieś pytania”?

• Cokolwiek z testu Joela - w tym kodowanie własną strukturę MVC i otwartą część wypoczynkową

• Wszystko, co wydaje się niezgodne z kulturą - na przykład, jeśli wszystkie wywiady dotyczyły szczegółów programowania, a nie pytań z dziedziny problemowej - następnie zapytaj ankietera, dlaczego go to nie obchodzi. Zrobiłem to i otrzymałem kilka bardzo pomocnych odpowiedzi.

• Ogólna kultura - „czy możesz opisać dzień roboczy?”, „jakie są Twoje oczekiwania dotyczące liczby godzin tygodniowo?”, „jakie są Twoje oczekiwania dotyczące szkolenia?” - to pytanie może ujawnić inne niespodzianki, które napotkał twój przyjaciel.

Nie trafisz na wszystkie, zawsze jest więcej do odkrycia - i nikt nie może naprawdę w 100% opisują doświadczenie zawodowe - nawet podczas całodniowej rozmowy kwalifikacyjnej. Ale powinieneś być w stanie wykluczyć wystarczające warunki „nie, nigdy bym nie podjął tej pracy”, aby mieć całkowitą pewność, że całodniowa rozmowa kwalifikacyjna nikogo nie zmarnuje.

Podczas rozmowy kwalifikacyjnej

Przekaż opinię. Wygląda na to, że biorąc pod uwagę szok ankieterów, byli oni całkowicie zaskoczeni, że kandydat stopniowo rozczarowywał się stanowiskiem. Zawsze kusi, aby ukryć przerażenie, które odczuwasz, przechodząc przez proces rozmowy kwalifikacyjnej - w końcu nikt nie chce wyglądać negatywnie. Jednak kilka z tych przypadków może być powodem do szczerej, zaniepokojonej odpowiedzi, która może prowadzić do pożytecznej rozmowy. Na przykład:

Kandydat - „kodujesz swój własny MVC? To brzmi zarówno kosztownie, jak i ryzykownie - jakie są Twoje powody?”

W którym momencie zespół może mają bardzo dobre powody. Może się to skończyć fantastyczną dyskusją, w której kandydat wie rzeczy, o których nie wie zespół, i ostatecznie uratuje go przed złą decyzją przy pomocy dobrych informacji.

Ale jest też fakt, że po drodze kandydat może i powinien udzielić informacji zwrotnej. Następnie, jeśli jest moment, w którym jest zbyt wiele negatywów, kandydat może je dodać i powiedzieć „Przepraszam, ale to po prostu nie jest mi potrzebne”.

Daj im szansę zmienić zdanie

Każda taka sytuacja ma charakter dwukierunkowej ulicy. Z pewnością nie uwięzią Cię w budynku i nie zmuszą do kontynuowania wywiadu. Ale po prostu wstawanie i wychodzenie bez pytania - „czy widzisz sens w kontynuowaniu tego?” byłoby bardziej uprzejmym sposobem. Być może w tym samym zakładzie istniały inne możliwości zatrudnienia, być może w niektórych punktach są skłonni przyznać, być może pojawiły się nieporozumienia - nie ma sposobu, aby się o tym dowiedzieć, jeśli po prostu zrezygnujesz i odejdziesz.

Gdy już wiesz na pewno, że nie przyjmiesz oferty, najlepiej (grzecznie) podziękować ankieterowi za dotychczas spędzony czas i wyjaśnić, że nie chcesz już kontynuować tego procesu. Osoba przeprowadzająca rozmowę kwalifikacyjną może uznać za zaskakujące lub niewygodne, że nie chcesz kontynuować, ale ostatecznie powinieneś docenić fakt, że nie zamierzasz dalej pozwalać im marnować czasu na przesłuchanie kogoś, kto nawet nie chce pracę.

Reakcja, jaką opisałeś w tym pytaniu, jest nieprofesjonalna.

Osoby prowadzące rozmowę kwalifikacyjną zapomniały, że nie jest to proces jednostronny. Nie mają świętego Graala, którego kandydat absolutnie potrzebuje i dla którego zrobi wszystko. Mają taką potrzebę - inaczej nie zawracaliby sobie głowy przesłuchiwaniem nikogo. Każdy kandydat, który staje w drzwiach, może potrzebować pracy lub może po prostu szukać lepszej okazji niż ich obecna praca. Oceniane są również osoby prowadzące rozmowę kwalifikacyjną i ich firma, a nie tylko kandydat.

Jak myślisz, jaką reakcję mieliby na potencjalnego kandydata, który zachowuje się wrogo, gdy odmówiłby kandydatowi zaoferowania stanowiska? Jestem pewien, że uznaliby to za niedopuszczalne.

Czy to zachowanie jest uważane za z natury niegrzeczne ze strony rozmówcy?

Oczywiście.

Mogę trochę to usprawiedliwić ze względu na długość wywiad (co samo w sobie powinno być czerwoną flagą), ale brzmi to tak, jakby twój przyjaciel był nieco szorstki, skracając wywiad.

Proste „Posłuchaj, dziękuję za poświęcony czas i zainteresowanie, ale nie jestem pewien, czy chcę pracować w tego rodzaju środowisku. Jestem pewien, że masz inne rzeczy do zrobienia i życzę powodzenia w poszukiwaniach ”. w znacznym stopniu zapobiega niektórym negatywnym reakcjom.

Jeśli rozmowa trwała godzinę lub dwie, po prostu ją wypatruj; wrażenia mogą być błędne i nie warto narażać reputacji na zniewagę.

Na podstawie Twojego opisu wydarzenia powiedziałbym, że Twój znajomy poradził sobie z nim profesjonalnie. Jeśli jest jasne, że nie pasowałby do zespołu, dlaczego miałby chcieć marnować resztę czasu zespołu?

Fakt, że zespół wydawał się wrogi reagować na jego decyzję, wydaje się być wskaż mi, że jest to tym bardziej powód, dla którego twój przyjaciel miał rację, ponieważ nie pasowałoby to dobrze.

Moje przeczucie jest takie, że ogólnie mniej dotyczyło to kultury, a bardziej różnicy wieku. Odkryłem, że istnieje ogromna różnica między grupą programistów w wieku 20-35 lat a grupą programistów powyżej 35 lat.

Przeprowadziłem wywiad w miejscu, które zatrudniało DUŻO młodych ludzi. Wszyscy byli w bluzach z kapturem, wszyscy mieli zwierzaka, darmowe piwo w piątki, tego typu rzeczy.

Ja też zdałem sobie sprawę, że to już nie jest miejsce dla mnie i byli zaskoczeni, gdy przekazałem dalej ofertę i faktycznie wracali więcej niż raz, próbując mnie zwabić. Było oczywiste, że przez cały czas zatrudniania młodych ludzi stracili z oczu fakt, że niektórym osobom z doświadczeniem naprawdę zależy na takich rzeczach, jak wakacje ... lub możliwość wyjść z biura do godziny 17:00. ;)

Na pewno nie mam nic przeciwko entuzjastycznym młodym zespołom, które spędzają cały dzień na pisaniu kodu, a potem robią to w nocy tylko dla przyjemności, ale jest to zdecydowanie kultura, która z czasem będzie Cię męczyć.

Zasadniczo nie ma nic złego w pozostawieniu rozmowy kwalifikacyjnej w połowie, jeśli masz pewność, że nie będziesz pasować. Jednak należy to robić z przerwą i dyskretnie. Opis nie brzmi tak, ale rzeczywistość mogła być inna.

Jednak czy naprawdę był pewien, że nie będzie pasował? Osobiście uważam, że wyciągnął pochopne wnioski. Przychodzi mi do głowy wiele scenariuszy, które mogły zmienić jego zdanie:

• To, że ludzie pytają o poboczne projekty i programowanie, nie oznacza, że ​​są one jedynymi branymi pod uwagę kryteriami. Może pierwsze kilka godzin będzie poświęcone programowaniu, a kilka następnych innym aspektom.
• Tylko dlatego, że istnieje dominująca kultura (dżinsy i sandały), nie oznacza, że ​​jest to jedyna akceptowalna kultura . Może firma byłaby bardzo szczęśliwa, gdyby codziennie przychodził do pracy w garniturze.
• Być może do wywiadu grupowego przypisano mniejszą wagę, niż myślał. Kiedyś rozmawiała ze mną firma, w której miałem godzinę głupich zagadek logicznych i ciekawostek programistycznych od deweloperów o piętnaście lat ode mnie. Ale w rzeczywistości dyrektor generalny nie zwracał na nich uwagi - po prostu chciał, aby przeprowadzili rozmowę kwalifikacyjną i mimo to mnie zatrudnił. (Miał jednak dość przyzwoitości, żeby mnie najpierw ostrzec).
• Może być jakiś ukryty plan. Starszy menedżer może zdać sobie sprawę, że ma młody i niedoświadczony zespół i chce, aby starsza, mądrzejsza osoba (taka jak ty) przyniosła trochę równowagi. Mógł nawet mieć nadzieję, że zmienisz kulturę. Pozwala tylko „tłumowi” przeprowadzić z tobą wywiad, żeby nie czuli, że zostali wykluczeni. Zatrudniłby cię pomimo ich skarg na ciebie, że `` nie przestrzegasz dogmatycznej procedury '' - ale nie zatrudni cię, jeśli odejdziesz.

Przynajmniej poleciłbym porozmawiać z jednym starszych facetów przed samym wyjściem.

Nie oceniaj profesjonalizmu na podstawie wyglądu

Ale zacznijmy od początku. Z drugiej strony byłem i prowadziłem wywiady, pracując dla sieci społecznościowej, gdzie ktoś miałby podobne pierwsze wrażenie jak twój przyjaciel. Wygląd może być mylący. Było sporo osób po trzydziestce, a nawet po czterdziestce. Mam 36 lat, ale twój przyjaciel prawdopodobnie zaklasyfikowałby mnie jako „dwudziestokilkuletnią osobę w dżinsach i tenisówkach”. To, że nie ubierają się jak mieszkańcy domów spokojnej starości, nie oznacza, że ​​mają 20 lat. Ale ja dygresuję ...

W każdym razie, przy kilku okazjach przeprowadzałem wywiady z „profesjonalistami doświadczenie w bankowości lub dużych (nie programistycznych) korporacjach, co oznaczało tony certyfikatów przeładowanych modnymi frazesami, rzekome doświadczenie w środowisku korporacyjnym, „dogłębną” znajomość J2EE i niektórych korporacyjnych baz danych (Oracle, DB / 2, Sybase). W trakcie rozmowy kwalifikacyjnej okazało się, że kandydaci:

• znają tylko jeden algorytm sortowania - sortowanie bąbelkowe;
• mając certyfikaty dla przedsiębiorstw dla Oracle DB, nie potrafili napisać najprostszego zapytania łączącego lewostronnego ręcznie;
• w ogóle nie mógł napisać ani jednej linii kodu bez IDE;
• poproszono o nazwanie znaczących różnic między C i Javą, mogłem jedynie powiedzieć, że w Eclipse trzeba użyć innej perspektywy ;
• a lista jest długa i długa ...

Innymi słowy, bardzo dokładnie to, co opisał Jeff Atwood 5 lat temu w „Why Can 't Programmers .. Program? ”. (Nie zrozum mnie źle, nie mówię, że to przypadek twojego przyjaciela. Właściwie, jeśli zrobił to przez pierwszą rundę wywiadów, prawdopodobnie tak nie było). Pytanie brzmi, czy ci ludzie są prawdziwymi profesjonalistami? Wszyscy byli ubrani w garnitury na rozmowę.

Różnice kulturowe

Twój przyjaciel prawdopodobnie ma rację, zakładając, że nie będzie pasował. Oczywiście istnieją dwa bieguny w tworzeniu oprogramowania. Z jednej strony masz firmy konsultingowe, takie jak Accenture czy IBM, z ich metodologiami kaskadowymi, z cyklami rozwoju liczonymi w latach, z COBOL i J2EE. I oczywiście z ciemnymi garniturami, białymi koszulami i niebieskimi krawatami. Ponad 80% czasu na spotkaniach i pracy nad dokumentami projektowymi, a mniej niż 20% na pracy z kodem.

Po przeciwnej stronie są firmy takie jak Google, Facebook i gazillion start-upów, w których ogólnie panuje kultura hakerów. Zamiast wodospadu masz różne rodzaje Agile; cykle rozwoju liczone są w tygodniach, 80% + procent czasu spędzanego na pracy z rzeczywistym kodem, itd. To świat dynamicznych języków, NoSQL, wysokiej skalowalności itp. I tak, dżinsy, T-shirty i trampki (przepraszam , nie widziałem tylu deweloperów w sandałach). Co ważne, spotkania i wywiady są postrzegane jako zakłócenie, które odciąga Cię od kodowania i rozwiązywania problemów.

Naprawdę uważam, że błędem jest nazywanie któregokolwiek z powyższych dwóch nieprofesjonalnych .

I tak, wielka korporacja ma fetysz do certyfikatów, podczas gdy hakerzy mają fetysz na poboczne projekty. W żadnym przypadku nie są one wymagane. Pracowałem w branży bankowości inwestycyjnej, nie posiadając żadnego certyfikatu poza tytułem magistra. w informatyce. Pracowałem w sieciach społecznościowych bez żadnych znaczących projektów pobocznych.

A więc ad rem , czy to niegrzeczne ...

Ogólnie powiedziałbym, że nie. Wręcz przeciwnie, niegrzecznie byłoby tracić czas ankieterów, wiedząc, że nie jesteś zainteresowany. Wygląda na to, że w tym konkretnym przypadku problemem był sposób, w jaki został on przekazany. Z tego, co opisujesz, przypominało to raczej publiczny wybuch bez podania wyraźnego powodu (do chwili konfrontacji). Jakie byłoby profesjonalne przedstawienie tych obaw ankieterom podczas rozmowy kwalifikacyjnej, być może pod koniec pierwszej rundy.

Dlaczego ludzie mieliby być z tego powodu źli? Cóż, może to być szok ego, jak sugeruje Karl. Ale podejrzewam, że bardziej gniewem jest marnowanie czasu ankieterów. Twój przyjaciel prawdopodobnie wiedział, że nie będzie pasował bardzo wcześnie, ale kontynuował. Oznacza to, że tracił czas nie tylko ludzi, którzy przeprowadzali z nim wywiad, ale także ludzi, którzy mieli z nim przeprowadzić wywiad później (musieli zmienić swój regularny harmonogram, przeczytać jego CV itp.)

Spójrz na to z odpowiedniej perspektywy. Twój znajomy złożył podanie o tę pracę. Poprosił o wywiad. Zgodzili się. Znaleźli czas na ten pozornie długi proces, w którym ustalają, czy pasuje do nich. W środku wstaje, ogłasza koniec wywiadu i prosi o wyjście. To jest ich linia. Po prostu odwrócił cały proces rozmowy kwalifikacyjnej i odrzucił ich , stawiając ich po bardzo niewygodnej „złej stronie” biurka. Mają być „w” tłumie, a on jest „outsiderem”; powinni odrzucać go według własnego uznania. I jest ich więcej niż on, żeby myśleć w ten sposób.

Nie twierdzę, że nic z tego nie jest właściwym sposobem myślenia potencjalnego pracodawcy o tym procesie, ale jestem mówiąc, że prawdopodobnie tak o tym myśleli.

Osobiście zgadzam się, że wywiady są dwustronne; pracownicy powinni dobrze wyglądać dla pracodawców, ale to samo dotyczy odwrotnej sytuacji. To mogło być również czynnikiem przyczyniającym się do tego. Osoby prowadzące rozmowę kwalifikacyjną mogły dołożyć wszelkich starań, aby pokazać Twojemu znajomemu, co im się podobało w pracy. Deweloperzy noszący to, co chcą, pracujący na ładnej dużej otwartej przestrzeni, w przeciwieństwie do chowania się w kostkach za szafkami na dokumenty, ludzie rzucający wyzwanie poza swoją pracą.

Krótko mówiąc, idealne środowisko "programowania poza kostką", którego (ich zdaniem) każdy koder chciałby być częścią. Twój przyjaciel odrzucił to wszystko. Gdybym nadal był dwudziestokilkuletnim programistą w takim nieformalnym środowisku, byłbym zszokowany i przerażony; może się to nawet odebrać jako odrzucenie mojego stylu życia jako młodego programisty.

Absolutnie nie. Każdy, kto się z tym nie zgadza (lub, co gorsza, próbuje wstawić coś w opisie wspomnień znajomych z wydarzeń) jest głupcem, który jest przykładem, dlaczego tak wiele firm nie może znaleźć wykwalifikowanych kandydatów .

Jak ujął to Karl Bielefeldt w swojej najwyżej ocenianej odpowiedzi, „wywiad przebiega w dwojaki sposób”. Każda ze stron może w dowolnym momencie zdecydować, że nie pasuje do organizacji. Grzeczne przekazanie tych informacji oszczędza czas obu stronom.

Większość pracodawców, gdy tylko stracą zainteresowanie kandydatem, nie widzi powodu, by nie kończyć tego procesu szybko (często gwałtownie). Ale reagują gwałtownie, jeśli kandydat jako pierwszy podejmie decyzję. To nic innego jak to, co psychologowie nazywają „narcystycznym urazem” - są źli, że powiedziano im, że nie są pożądani.

Każdy, kto uważa, że ​​chamstwo, które prawie zawsze następuje, ma coś wspólnego z warunkami w branży nowoczesnych technologii, powinien zapoznać się z „Mildred Pierce” (powieścią z 1941 roku lub produkcją HBO z 2011 roku). Jak mówi jeden z bohaterów w tej samej sytuacji, „ Prowadząca wywiad kończy wywiad, Mildred”.

Istnieją trzy sytuacje, w których wczesny wyjazd jest niewłaściwy (choć na podstawie opisu wydarzeń żadne nie dotyczy):

1. Pracodawca opłacił transport kandydata na rozmowę kwalifikacyjną. Jeśli kupił publiczność (szczególnie podczas kolacji i hotelu), jesteś zobowiązany zobaczyć, jak cały pies i kucyk pokaże się do końca.
2. Wywiad został zorganizowany przez rekrutera. wcześniejsze odejście zniszczy relacje tej osoby z pracodawcą, więc byłoby to bardzo niesprawiedliwe.
3. Kandydat jest zainteresowany stanowiskiem w innym dziale. Chyba że te dwa silosy mają bardzo różne kultury - i nienawidzą się nawzajem - tego rodzaju wydarzenie zatruwa studnię w przedsiębiorstwie.

Czy kandydat powinien wyjaśnić, dlaczego? Moim zdaniem jest to bezcelowe. Zanim ktokolwiek ogłosi, że nie chce tej pracy, wysłał już dziesiątki dyskretnych (lub niewerbalnych) sygnałów, które zostały zignorowane. Zwykle ankieter:

• Zadał jedno lub więcej niewłaściwych pytań lub wypowiedział obraźliwe stwierdzenia
• Potępione osiągnięcia lub cechy, z których kandydat jest dumny
• Przedstawił proces pracy lub środowisko, które kandydat uzna za niesmaczne
• Wyjaśnij, że kandydat będzie zobowiązany do wykonywania zadań, których nie lubi

Pracodawca, który to zrobił - i również nie zdawał sobie sprawy, jak źle został przyjęty - jest mało prawdopodobne, aby zmienił się po kilku słowach wyjaśnienia. Zwykle ta nieświadomość wynika z niewłaściwej dumy z ich „wyjątkowej kultury” (która zbyt często jest identyczna z nieuprzejmym zachowaniem, jakie można znaleźć w szatniach lub na placach budowy).

Ale jeśli osoba wtrącająca się może opanować emocje na tyle, by grzecznie poprosić, kandydat ma obowiązek jak najlepiej wyjaśnić. Jeśli wystarczająco często słyszą to samo, firma może w końcu zidentyfikować możliwości poprawy. Jednak jakiekolwiek chamstwo natychmiast kończy ten obowiązek.

Czy to zachowanie jest uważane za z natury niegrzeczne ze strony rozmówcy?

Nie. Określenie, czy dopasowanie będzie działać w obie strony, jest częścią procesu rozmowy kwalifikacyjnej. Sformułowałbym to bardziej w ten sposób: „cóż, to nie zadziała dla żadnego z nas, więc przestańmy marnować czas innych i nazwijmy to dniem”. Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką każdy z nas ma. Nikt nie ma więcej godzin dziennie niż następna osoba - wszyscy mamy te same 24 godziny na dobę. Marnowanie czasu innej osoby nie jest rzeczą uprzejmą. Jest to atak typu odmowa usługi na ich życie.

Niektórym bardziej zależy na kierowaniu i jest całkiem możliwe, że byli wściekli, że jakiś mizerny temat odrzucił King Managera. Zdenerwowanie czyjegoś rytuału dominacji prowadzi zwykle do walk na szkolnym boisku lub w getcie. Zobaczysz również, jak odgrywają rolę „nie możesz rzucić, jesteś zwolniony” z wykrzykiwaniem „nie możesz mnie zwolnić, zrezygnowałem”.

Był krytykowany za to, że nie przestrzegał bardzo dogmatycznych zasad zgodnie z literą prawa. Martwił się również, że nikt tak naprawdę nie przejmował się jego odpowiednim doświadczeniem biznesowym i tak naprawdę oceniał go tylko na podstawie jego umiejętności programistycznych, które uważał za tylko jeden aspekt jego doświadczenia w tworzeniu oprogramowania. To był otwarty plan piętra, na którym wszyscy nosili dżinsy, t-shirty i sandały.

Dla mnie to brzmi jak mętnienie. Zdarza się to czasami podczas wywiadów, ale zwykle w bardzo stresujących środowiskach - takich jak firmy konsultingowe zajmujące się białymi butami i wydziały policji.

To również brzmi jak krótkowzroczne podejście, które widziałem w niektórych start-upach: „Mamy biznesmena, teraz wszystko, co musimy zrobić, to kodowanie bez głowy. „

rozsądny facet, który przebija się przez byka

Warto to ponownie przeanalizować. To jest rodzaj opisu, jaki podaje się niegrzecznym i niewrażliwym ludziom. Różnica między tym, co przydarzyło się tobie a twojemu przyjacielowi, mogła być tak prosta, jak sformułowanie odrzucenia.

Przez lata przeprowadziłem wiele wywiadów i szczerze mówiąc, cieszę się, gdy ktoś decyduje, że nie jest zainteresowany, nawet jeśli robi to niegrzecznie. Teraz wiem, że nie mogę marnować więcej mojego cennego czasu na kogoś, kto nigdy nie przyjmie oferty. Wolałbym raczej to zobaczyć niż zdesperowaną osobę, która najwyraźniej nie może wykonać swojej pracy lub nie pasuje, która wkurza cię codziennie, błagając o pracę, nawet po tym, jak powiedziano jej, że nie był brany pod uwagę.

Jeśli rozmowa trwa cały dzień (co szczerze mówiąc jest niegrzeczne na początku, jeśli nie jesteś Google przylatującym z ludźmi z całego kraju, to nie planuj takich wywiadów), z pewnością nie do przyjęcia jest oczekiwanie, że ludzie będą kontynuować godzinami jeśli już zdecydowali. Jeśli rozmowa trwa godzinę, prawdopodobnie najłatwiej jest grzecznie zakończyć i wyjść. W przeciwnym razie poczekaj do naturalnej przerwy i powiedz szczerze, że nie czujesz się dobrze w ich miejscu pracy, nie jesteś już zainteresowany pracą i nie będziesz dalej marnować ich czasu.

Moim zdaniem prawdziwe pytanie brzmi: „Czy powinno Cię obchodzić, jeśli są zdenerwowani?” Jeśli są to małe miejsca z niewielkim wpływem na lokalny rynek, to prawdopodobnie nie. Najprawdopodobniej nie będziesz zainteresowany żadną pracą, którą mogliby wykonywać ich znajomi z tych samych powodów kulturowych, więc nie ma nic wielkiego, jeśli będą cię obrażać swoim znajomym. Jednak główny lokalny pracodawca (lub taki, który rekrutuje w kraju) może zaszkodzić Twoim przyszłym perspektywom. Uważam jednak, że prawdopodobieństwo, że zostaną obrażeni, gdy odchodzisz, jest znacznie mniejsze (chyba, że ​​jesteś z tego powodu nieprzyjemny), ponieważ mają o wiele ważniejsze rzeczy do zmartwienia niż jedna nieudana rozmowa kwalifikacyjna. Większe firmy są bardziej zorientowane na biznes i rozumieją, że słabe dopasowanie jest kosztowne, a to nie znaczy, że osoba może nie być dobrym pracownikiem gdzie indziej. Być może młode firmy z młodymi menedżerami jeszcze nie nauczyły się tej lekcji.

Jednak fakt, że prawdopodobieństwo, że ich zdenerwowanie prawdopodobnie nie wyrządzi Ci krzywdy w przyszłości, nie jest uprawnieniem do bycia niegrzecznym. Odejście nie jest niegrzeczne, odejście jest złe.

Jest różnica między wyjściem a mówieniem im, że nie jesteś zainteresowany (prawdopodobnie na osobności) i najlepiej byłoby przerwać rozmowę. Przynajmniej możesz dać im drugą szansę i ewentualnie zająć się niektórymi ze swoich obaw. Wiele zawodów, z którymi rozmawiałem, wspomniało o istniejących praktykach, z którymi się nie zgadzam, ale kiedy zapytałem, czy są one ustawione tak, aby tak było, odczuwane rzeczy mogą się poprawić i mieli nadzieję, że mogę zasugerować.

Być może rzeczywiście czuli, że wszystko idzie dobrze i byli naprawdę zszokowani odrzuceniem. Do pewnego stopnia wiele osób przeprowadzających rozmowy kwalifikacyjne uważa, że ​​mają przewagę i postrzegają rozmowy kwalifikacyjne jako jednostronną interakcję, ponieważ kandydaci powinni próbować zaimponować im. Może to dotyczyć dwóch wspomnianych firm, ale nie musi.

Poza przypadkiem nadużycia, nie wyobrażam sobie profesjonalnego otoczenia, w którym należałoby po prostu odejść.

„To zależy”. Wyobraź sobie, że jesteś członkiem zespołu siedzącego po drugiej stronie tego stołu. Teraz szczerze powiedz, że nie uznałbyś tego za dziwne lub wręcz nieuprzejme, gdyby ktoś po prostu przerwał rozmowę i uciekł. Coś, czego większość ludzi nie zdaje sobie sprawy z wywiadów, to fakt, że nie oczekuje się, że każda odpowiedź będzie prawidłowa w każdej sytuacji. Czasami twoja reakcja na pewne bodźce JEST wywiadem. I to, co zrobił twój przyjaciel, nie jest pożądaną reakcją.

Nawet po bezproblemowym przekazaniu uprzejmych przeprosin wczesne wyjście z pracy jest najprawdopodobniej interpretowane jako niegrzeczne lub aroganckie zachowanie.

Nawet jeśli rozmowa kwalifikacyjna to totalna katastrofa - wyglądasz jak idiota, zostałeś przyłapany na kłamstwie, cokolwiek - jest to okazja, aby stawić czoła swoim najgorszym obawom podczas rozmowy kwalifikacyjnej i dowiedzieć się, jak sobie z nimi radzić lub teraz nie zajmować się nimi. Spróbuj paplać o czymś, o co masz nadzieję Bogu, o co nigdy nie zostaniesz zapytany podczas rozmowy kwalifikacyjnej: puste dwa lata w twoim CV, kiedy byłeś w więzieniu; jak zostałeś zwolniony z poprzedniej pracy za molestowanie seksualne; 13 lat studiów licencjackich, które nie zakończyły się uzyskaniem dyplomu, itp.

W odniesieniu do poprzedniego akapitu, myślę, że zawsze ważne jest, aby wymienić obawy związane z rozmową kwalifikacyjną, szczególnie pytania, które mam nadzieję, że cię o to nie zapytają i zapisz, jak poradzisz sobie z każdym przedmiotem, jeśli się pojawi. Zapamiętaj odpowiedzi, aby mieć je w mgnieniu oka.

Inne rzeczy do rozważenia to, być może jedna z osób, z którymi rozmawiasz, pojawi się ponownie na rozmowie kwalifikacyjnej lub jako współpracownik za 5 lat: „Czekaj, Widziałem już tego faceta. Stchórzył i nagle wyszedł z rozmowy kwalifikacyjnej, kiedy go ostatni raz widziałem "; może jedna z osób, z którymi przeprowadzasz wywiady, zda sobie sprawę, że byłbyś idealny dla nowego, niezapowiedzianego, ale jeszcze nie sfinansowanego Dyrektora Działu Niesamowitych Rzeczy, nadchodzącego w następnym kwartale podatkowym; może rozmowa poszła na południe, ponieważ starszy lub dominująca osoba w rozmowie to palant, który lubi upokarzać kandydatów do pracy - jeśli potrafisz emocjonalnie cofnąć się o krok, twoja wyluzowana gracja pod ostrzałem może wywrzeć trwałe wrażenie na innych ludziach w wywiad.

Mam nadzieję, że te pomysły pomogą Tobie i innym przygotować plan, jeśli i kiedy zakończysz beznadziejną lub rozdzierającą rozmowę kwalifikacyjną. Powodzenia w znalezieniu pracy. Pamiętaj, że niezależnie od liczby rozmów kwalifikacyjnych potrzebujesz tylko jednej pracy.

Świat programowania to mały świat. Biorąc pod uwagę reakcje wywołane opisanymi odstępstwami, powiedziałbym, że dokonano złego wyboru lub decyzja nie została podjęta z wystarczającym taktem. Myślę, że najlepszym sposobem działania, jeśli okaże się, że promulgują praktyki, o których wiesz, że nie możesz pracować, jest grzeczne zaangażowanie ich w ten temat, ogólnie w stylu „Widzę, zawsze słyszałem, że praktyka X prowadzi do Y, co czasami może być wyzwaniem. Czy przekonałeś się, że to prawda? Jak sobie z tym radzisz? ”. Albo ty, albo oni mogą się czegoś nauczyć z dyskusji.

W każdym razie można założyć, że już zaplanowałeś spędzenie tam czasu, więc jeśli twoje pytania nie spowodują, że rozmowa zakończy się wcześniej, wyssij to i upewnij się, że żałujesz, że nie powiedziałeś tak do ich oferty. Zawsze dobrze jest otrzymać ofertę, nawet jeśli jej nie akceptujesz. Rok później możesz ich spotkać na rozmowie kwalifikacyjnej dla innej firmy. Alternatywnie możesz skończyć rozmowę z nimi, gdy ich okropne praktyki ich dogonią i wszyscy potrzebują (lub chcą) od ciebie pracy :).

Pracuję w branży IT od ponad 20 lat, prawie tak długo jestem wykonawcą w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. W tym czasie prawdopodobnie uczestniczyłem w ponad 100 rozmowach kwalifikacyjnych, odbyłem kontrakt na ponad 40 etatów. To nie jest wspaniałe, ale widziałem każdą możliwą formę wywiadu.

Biorąc to pod uwagę, przeczytałem pytanie i powiem, że jest wiele rzeczy, które nie zostały określone, ale mam ze wszystkiego, co widziałem, były błędy po obu stronach, jeśli twój przyjaciel nie pomyślał o tym, co zapisałeś, ale zamiast tego powiedział. Mówienie dogmatyki lub w jakiejś jej formie na spotkaniu zwykle zmienia zasady gry i nie jest najlepsze.

Jeśli powiedzieli to, co powiedział również OP, zgadzam się, źle dla nich… ale może to być również coś między wierszami, które również widział ankietowany. Co jest przydatne, ale jeśli obie strony go nie mają, następuje awkwuard i jedna lub druga będzie musiała złamać serce lub ego drugiej strony.

Jednak twój przyjaciel, w moim zdaniem, postąpił słusznie, zamiast marnować czas ludzi. W przeszłości byłem w podobnych sytuacjach i zrobiłem to samo. Zrobiłem to jednak grzecznie. Tak, zwykle pojawiają się zranione uczucia, ale czasami zależy to również od sytuacji.

Rozmawiali ze mną ludzie wrogo nastawieni, agresywni i ludzie, którzy pozwalają mi kontrolować przebieg rozmowy. Właściwie zostawiłem rozmowę kwalifikacyjną z poczuciem, że jestem cholernym właścicielem firmy, zamiast brać udział w rozmowie na niższych stanowiskach w tamtym czasie.

Jedyną rzeczą, która mnie niepokoi, jest to, że ludzie młodzi (w wieku 20 i 30 lat) są częścią „Pokolenia ME”, a także „Pokolenia Dlaczego”. W wielu przypadkach dano im rzeczy na srebrnej tacy. Powiedziano im, że mogą zrobić wszystko, aw wielu przypadkach udowadniają, że nie potrafią… ale ci, którzy to robią, i startupy mają czasami mentalność tej samej generacji. Teraz czują, że są u władzy, mogą nią kierować tak, jak czują, że przyniesie im to najwięcej korzyści.

Kiedy rozmawiali z Tobą tacy ludzie, zdajesz sobie sprawę, że środowisko nie będzie dla ciebie dobrze działało, jeśli masz mniej niż 40 lat, tak jak ja, zdasz sobie sprawę, że w wielu przypadkach podejście kierownictwa, które chce, aby środowisko swobodnego roamingu nie było dla Ciebie. Nawet jeśli próbują cię wciągnąć, musi zdać sobie sprawę z przepaści pokoleniowej. Ludzie z mojego pokolenia, ci, którzy są między boomerami a gen-exers, zwykle lubią bardziej jednolity format.

Zostajemy w tyle dla natychmiastowego pokolenia gratyfikacji.

To, co przydarzyło się Twojemu przyjacielowi, to mniej więcej niezły wywiad, a złe połączenie na początku. Ludzie muszą wziąć pod uwagę nie tylko to, że teraz pracują osoby starsze, w których szef może być o 10 do 15 lat młodszy od Ciebie, ale Twoje doświadczenie go rozbiera i jest to również kolejna niewygodna sytuacja. także.

Kiedy mówisz osobie, która przesłuchuje, że nie ma dopasowania i że możesz to zobaczyć, nawet jeśli nie może? Czasami możesz być tak delikatny, jak tylko możesz, a oni nadal będą obrażać. Czasami najlepszą lekcją jest uczenie się na własnej skórze.

To, co powinno być wzięte pod uwagę jeszcze przed zanurzeniem się w tej osobie, to jej wcześniejsze doświadczenia. Gdzie oni pracowali? Czy pracowali dla Apple, czy pracowali dla HP? Który trwał dłużej? Czy poszli na uniwersytet taki jak Harvard, czy też do college'u społecznościowego i dotarli do Harvardu? To znacznie powie ci, czy dana osoba wyzdrowieje.

Ponownie, doświadczenia z przeszłości wiele mówią o człowieku. Jeśli chcesz, aby wszyscy byli kumplami w miejscu pracy, nie wybieraj kogoś, kto był w terenie dłużej niż ty bez pieluch. Nie wybieraj kogoś, kto miał doświadczenie w środowisku korporacyjnym i spodziewa się, że będzie gotowy na Środowisko Google.

Prawdopodobnie zrobiłbym to samo, ale prawdopodobnie zapytałbym go, czy pomyślą o zatrudniając mnie jako konsultanta lub jako pracownika zdalnego. Sugerowanie takich rzeczy mogło sprawić, że oferta pracy nie poszła na marne.

Dzisiaj jest niewiele miejsc pracy. Najlepszą rzeczą do zrobienia jest nie marnowanie czasu na okazję, której nie będzie po zakończeniu rozmowy kwalifikacyjnej.

Czy to zachowanie jest z natury uważane za niegrzeczne ze strony rozmówcy?

Tak, bardzo. Rozważałbym wyjście z wywiadu w ten sposób tylko wtedy, gdybym został jednoznacznie obrażony lub celowo wprowadzony w błąd. Byłbym zdumiony, gdybym był tego świadkiem jako ankieter (ponieważ robię, co w mojej mocy, aby nie obrażać rozmówców).

Aby zobaczyć, dlaczego jest to takie niegrzeczne, przenieś interakcję na inną sytuację społeczną: jeśli nieznajomy opowiadał ci nudną historię na przyjęciu, czy wstałeś, ogłosiłbyś: „Ta historia jest nudna i nie pasuje do moich zainteresowań” i odszedłeś od nich? Co ważniejsze, czy nie byłbyś zdenerwowany, gdybyś z pasją dzielił się historiami o swoim uroczym cocker spanielu i kimś zachowywał się w ten sposób w stosunku do ciebie?

Został skrytykowany za to, że nie postępował bardzo dogmatycznie zasady z literą prawa. Martwił się również, że nikt tak naprawdę nie przejmował się jego odpowiednim doświadczeniem biznesowym i tak naprawdę oceniał go tylko na podstawie jego umiejętności programistycznych, które uważał za tylko jeden aspekt jego doświadczenia w tworzeniu oprogramowania.

Wygląda na to, że twój przyjaciel zaczął się bronić. Twój przyjaciel i ankieterzy mogą mieć różne spojrzenie na rolę inżyniera ... i to w porządku. Jeśli mimo tej filozoficznej różnicy chce dostać tę pracę, to na nim spoczywa obowiązek przekonania firmy, aby doszła do jego punktu widzenia. Złość, ponieważ ktoś nie chce kupić Twojego produktu, to kiepska taktyka sprzedaży! Z wdziękiem przyjmij opinię i rozważ ją później. Może jego umiejętności kodowania trochę zanikły? Zdarza się! Może to nie jest jego główny stos technologii? Zrozumiale! Jeśli ubiega się o role, które kładą duży nacisk na umiejętności kodowania, może warto odświeżyć jego praktyczne kodowanie przed kolejną rundą wywiadów.

Grzecznie zapytał, gdzie jest winda, po czym ktoś ostro rzucił mu odpowiedź. W tym czasie mógł poczuć nagłą wrogość ze strony wszystkich obecnych w pokoju.

Niektóre pytania są niegrzeczne, bez względu na to, jak bardzo je pokryjesz cukrem. Ludzie w pokoju reagowali na treść i konsekwencje zapytania, a nie na sformułowanie. „Jeśli nie masz nic przeciwko, uprzejmie * & # @ $ & * !! & ^ & # @ a # $ # @ $ @ . Wielkie dzięki!” to nadal „ * & # @ $ & * !! & ^ & # @ a # $ # @ $ @ ”, nawet jeśli się uśmiechasz.

Jestem zdezorientowany, ponieważ jakiś czas temu wyszedłem z wywiadu również wcześniej, kiedy byłem bez wątpienia pewien, że nie będę dobrze pasował, a ankieterzy zachowywali się w taki sam sposób, jak opisał mój przyjaciel, niedowierzający i wrogi.

Tylko raz miałem wrażenie, że spotkałem się z wrogością podczas wywiadu. Dostałem zabawkową wersję problemu, który firma rozwiązała podczas produkcji przez inżyniera, który ją rozwiązał. Kiedy go zapisałem, odpowiedział: „Tak, zgadza się, ale jest suboptymalne ” z akcentem i tonem, który sprawił, że moja krew się zagotowała. Na szczęście byłem w stanie rozpoznać, że rozmawianie z nim było nieoptymalne i zatrzymałem moje oburzenie dla siebie. Pod koniec sesji, kiedy zapytał mnie, czy mam do niego jakieś pytania (i miałem czas, żeby się ochłodzić), zapytałem go, jak rozwiązał problem w prawdziwym życiu. Skończyło się to pozytywną interakcją netto, nauczyłem się czegoś i na koniec zaproponowano mi pracę.

Jak ty (lub inni, którzy zadają sobie to pytanie) możesz uniknąć tego w przyszłości? ul>

Wiem, że masz wystarczająco dużo odpowiedzi, ale chciałbym podzielić się własnym doświadczeniem z tego rodzaju wywiadów.

Zasadniczo jestem informatykiem. Całe życie pracowałem i studiowałem programowanie i inne rzeczy. Otrzymałem prośbę o rozmowę kwalifikacyjną w dużym Callcenter, które głównie zatrudnia ludzi do telemarketingu.
Aby sprawdzić, czy się dopasuję, poszedłem na rozmowę.
Nie chcę zabrzmieć niegrzecznie, ale kiedy tam wszedłem, po prostu wiedziałem, że nie będzie to środowisko, w którym chciałbym pracować. firmę i role, na które byśmy pasowali.
Widząc, że nie będę miał żadnych szans na pracę w programowaniu lub IT, grzecznie poszedłem do jednego z rekruterów i zapytałem, czy jest jakikolwiek sposób na znalezienie pracy, Kiedy powiedzieli, że nie, powiedziałem, że ta oferta pracy nie będzie mnie interesować, a potem wyszedłem.

Czy to brzmi wyjątkowo niegrzecznie z mojej strony? Tak, myślę, że tak.
Czy straciłbym cały dzień wiedząc, że nie chciałbym dostać tej pracy? Tak, chciałbym.
Czy tego żałuję? Nie.

Chodzi mi o to, że zaoszczędziłem czas i wysiłek zarówno swój, jak i rekruterów. Poprosiłem ładnie i zrobiłbym to ponownie. Po prostu bądź miły dla wszystkich i będzie dobrze.